Wstęp
Miedź (Cu) co do zawartości w suchej masie roślin plasuje się na kolejnym miejscu zaraz po cynku. W wodach wodociągowych występuje zazwyczaj z śladowych ilościach w niestabilnej postaci. Miedź jest klasyfikowana jako mobilna, czyli niedobory można obserwować na starszych liściach.
Funkcja i transport miedzi
Składnik: plastocyjaniny, oksydazy cytochromowej i askorbinianowej, tyrozynazy. Występuje w SOD (z Zn) i reduktazie azotynowej. W komórce głównie w chloroplastach. Fizjologia roślin pod redakcją Jana Kopcewicza i Stanisława Lewaka
Objawy niedoboru miedzi
Chloroza brzegów liści starszych i potem młodych, mniejsze rośliny i mniejsze liście. Objawu niedoboru obserwujemy poczynając od liści najstarszych. Przy szybkim wzroście roślin może się zdarzać, że objawy będą widoczne także na liściach nowych.
Przyczyny niedoboru miedzi
- Ogólnie zbyt mała ilość miedzi w stosunku do innych kationów tj: Sód (Na), Magnez (Mg), Potas (K), Wapń (Ca).
- Duża twardość ogólna wody (Gh).
- Duża ilość fosforanów (P-PO4) zmniejsza ruchliwość miedzi.
- Uszkodzone korzenie.
Objawy nadmiaru miedzi
- Nadmiar miedzi działa antagonistycznie do innych jonów mikroelementów jak Żelazo (Fe), Cynk (Zn), Mangan (Mn) itp.
- Nadmiar miedzi jest ekstremalnie toksyczny dla roślin wodnych i dla zwierząt wodnych.
Postępowanie w przypadku niedoboru miedzi
W przypadku niedoboru miedzi należy dodać nawóz mikroelementowy z miedzią.
Zalecana ilość miedzi
Zalecana ilość miedzi powinna być znacznie niższa niż poziom wszystkich mikroelementów jak żelazo, mangan, czy cynk. Badanie miedzi i jego wpływ na wzrost roślin powinien być wykonywany wyłącznie przez doświadczonych pasjonatów, i to wyłącznie w akwariach bez zwierząt wodnych, gdyż miedź jest ekstremalnie toksyczna dla ryb, krewetek, ślimaków i wszystkich organizmów żywych.